Το «Αγιολί» της Θεσσαλονίκης (στην πλατεία Αριστοτέλους)

To  εστιατόριο  «Αγιολί»   στεγάζεται  στο ισόγειο του ιστορικού  ξενοδοχείου Εlectra Palace,  επί της πλατείας  Αριστοτέλους σημείο  αναφοράς της Θεσσαλονίκης .  Είναι ένα φωτεινό μαγαζί,  με λιτή διακόσμηση που περιβάλλεται από   μεγάλες τζαμαρίες  και η ατμόσφαιρα του αποπνέει μια αρχοντιά .Την κουζίνα  του σήμερα επιμελείται  ο νεαρός  σεφ Αστέρης Κουστούδης, με θητεία, μεταξύ άλλων, στο Μακεδονία Παλλάς ενώ στο παρελθόν οι γεύσεις του εστιατορίου έχουν αποσπάσει   δυο  βραβεία Gourmet .Επισκεφτήκαμε  το «Αγιολί»  μαζί με τον αδελφό μου Κοσμά   και δοκιμάσαμε εξαιρετικά γεύσεις , σαν πρώτο πιάτο διαλέξαμε  ραβιόλια  γεμιστά με ρικότα  και σπανάκι και σάλτσα κρέμας ντομάτας και βότκας , και  στρίγκολι  ένα είδος κοφτού  μακαρονιού   με κύβους μελιτζάνας , μανουριού  ντομάτας κονφι, ελιάς και  βασιλικού . Τα ορεκτικά μας ήταν  ένα πεντανόστιμο  κοζάκικο λουκάνικο  γεμιστό με γραβιέρα , και μια ποικιλία μανιταριών  σιτάκε γκρατινε  με φέτα, κρέμα αγιολί και πέστο ξηρών καρπών  ,ενώ η  δροσερή πράσινη σαλάτα  με κομμάτια καπνιστού σολομού  έδενε  αρμονικά με τα παραπάνω πιάτα .Μας  έκανε εντύπωση η ενημερωμένη λίστα  κρασιών του  «Αγιολί» , με μια ευρεία  γκάμα επιλογών , αν όμως είστε λάτρης της μπύρας  θα βρείτε  εδώ τις περισσότερες μάρκες της Ευρώπης  και όλες της εγχώριας παραγωγής .Οι τιμές κυμαίνονται από 6 - 11 ευρώ για τα πρώτα πιάτα , από 7 - 15 για τα κυρίως, ενώ  κάθε  Κυριακή  προσφέρεται το μενού   στην καταπληκτική τιμή των 20 ευρώ και περιλαμβάνει  ένα οποιοδήποτε κυρίως πιάτο , ορεκτικό , σαλάτα , επιδόρπιο και απεριόριστη χρήση αλκοόλ η μπύρας ……είπατε τίποτα;  Σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα  το «Αγιολί»  θα  κερδίσετε από κάθε άποψη και στη γεύση και στην τσέπη σας   Πλ. Αριστοτέλους 9-ισόγειο Ηλέκτρα Παλλάς- Θεσσαλονίκη Τελ.: 2310-262888 ,  καλό είναι το  Παρασκευο-σαββατο-κύριακο να κάνετε την κράτηση σας  για  να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως  

Περιορίζεται η παρουσία των Ελληνικών κρασιών στο εξωτερικό

Αναμφισβήτητα τα Ελληνικά κρασιά την τελευταία δεκαετία έχουν κερδίσει πολλές διεθνείς διακρίσεις  για την ποιότητα τους ( όσον αφορά  τους τοπικούς οίνους της περιοχής μας έχουν αποσπάσει πολλά χρυσά μετάλλια και διακρίσεις τόσο σε ελληνικούς όσο και σε διεθνείς οινικούς διαγωνισμούς , το Κτήμα του Κώστα Λαζαρίδη , η Βιβλία Χώρα  των Βαγγέλη Γεροβασιλείου και Βασίλη Τσακτσαρλή , το Κτήμα Παυλίδη και του Νίκου Λαζαρίδη ) ωστόσο όμως  η παρουσία τους στα ράφια των ξένων σούπερ μάρκετ είναι περιορισμένης , καθώς οι εξαγωγές μας φθίνουν χρόνο  με το χρόνο  . Τη θέση τους στα ράφια πήραν κρασιά χαμηλού κόστους  από την Νότια Αφρική ,την Χιλή , τη Νέα Ζηλανδία , την Μπίτολα των Σκοπίων  και από το Ζαντάνσκι της Βουλγαρίας . Αυτό βέβαια οφείλετε κατά ένα σημαντικό μέρος στο επιτυχημένο μάρκετινγκ  που ακολουθούν  , και στο ασυναγώνιστο  πλεονέκτημα που διαθέτουν  τα φθηνά εργατικά χέρια . Παίρνοντας για παράδειγμα   τις τρεις πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται  στη πόλη μας Careffour, Marks and Spencer, και Lindl  ο καταναλωτής  θα βρει τα κρασιά των παραπάνω χωρών  σε πολύ ελκυστικές τιμές που δεν θα υπερβαίνουν τα οκτώ ευρώ όταν τα αντίστοιχα Ελληνικά  κυμαίνονται από δέκα έως δεκαπέντε (!!!!!)  ευρώ  .Όπως υποστηρίζουν  εκπρόσωποι  του κλάδου του κρασιού «η απουσία συστηματικής προώθησης και διαφήμισης του ελληνικού κρασιού από το Υπουργείο Γεωργίας   στο εξωτερικό έχει ως αποτέλεσμα η εικόνα του να βρίσκεται ακόμη εγκλωβισμένη  στο στερεότυπο της ρετσίνας Μεσογείων και της Μαυροδάφνης Πατρών» . Είναι άδικο αυτό αγαπητοί αναγνώστες αφού από τις μερικές δεκάδες οινοποιούς των άρχων της δεκαετίας του΄80 (Μπουτάρης, Τσάνταλης, Δεμέστιχας, Κουρτάκης, Καμπάς) που υπήρχαν στη χώρα μας  , φτάσαμε σήμερα να υπολογίζουμε τις ετικέτες  των μικρών και μεγάλων παραγωγών  και συνεταιρισμών να ξεπερνούν τις 3.500 .

 

Πόρτο: κρασί με ονομασία προέλευσης ......... κατά μήκος του ποταμού Duro

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟ-ΓΑΛΕΖΙΚΟΥ  ΚΡΑΣΙΟΥ 

Η ανακάλυψη του κρασιού  πόρτο χρονολογείται  από τον 17^ο αιώνα όταν Βρετανοί έμποροι που ήθελαν να αυξήσουν τις δοσοληψίες τους  με τους Πορτογάλους ανακάτεψαν το κρασί του Ντούρου  με μπράντυ   ώστε να μην χαλάσει κατά την μεταφορά .Βρήκαν ότι όσο δυνατότερο  και πιο γλυκό ήταν το κρασί τόσο καλύτερη γεύση αποκτούσε .Με τα χρόνια η μέθοδος ωρίμανσης και ανάμειξης βελτιώθηκε. Το εμπόριο του κρασιού πόρτο σήμερα  σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται ακόμη σε βρετανικά χέρια. . To πόρτο  παράγεται  στην κοιλάδα τού ποταμού Ντούρο. Η ποιότητα τού εδάφους (βραχώδες, με λιγοστό χώμα - να υπάρχει άραγε σχέση με την ονομασία τού ποταμού  Duro = σκληρό στα λατινικά) δίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο κόκκινο σταφύλι τής περιοχής. Η ζύμωση τού μούστου, σε κάποιο στάδιο διακόπτεται με την προσθήκη αποστάγματος από πόρτο προηγούμενης χρονιάς, σε αναλογία 5 προς 1 (ένα μέρος αποστάγματος σε πέντε μέρη φετινό κρασί). Το κρασί  παλαιώνετε σε βαρέλια αλλά και σε φιάλες τουλάχιστον για δύο χρόνια. Γίνεται επίσης ανάμιξη διαφόρων πόρτο. Το κρασί  μετά την ζύμωσή του δεν παλαιώνετε στον τόπο παραγωγής αλλά στην παραθαλάσσια περιοχή τού Οπόρτο, γιατί η εμπειρία λέει ότι εκεί η παλαίωση δίνει το καλύτερο αποτέλεσμα. Αν και η ποικιλία αμπέλου που δίνει το κρασί είναι κόκκινη      -βγαίνει σε μικρότερες ποσότητες - πόρτο και από άσπρα σταφύλια.

ΕΙΔΗ ΠΟΡΤΟ : Το  κλασσικό Πόρτο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, ενώ  το ροζέ είναι πιο ελαφρύ στη γεύση από τα κόκκινο . Κατά την παραμονή μας μετρήσαμε τρία είδη Πόρτο , το Porto Full  ένα  σχετικά "νεαρό" πόρτο με βαθύ κόκκινο χρώμα ,το Porto Ruby με τέσσερα χρόνια παλαίωσης επισης  Κόκκινο, και το Porto Tawny ένα πολύ παλιό ροζέ κρασί . 

Δουβλίνο : Μια μπύρα (Guinness) ηλικίας 252 ετών !!!

History : O Arthur Guinness o πρωταγωνιστής της ιστορίας μας γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας το Celbridge, το 1725. Ο πατέρας του  Richard, την εποχή εκείνη έφτιαχνε μπύρα για τους εργαζόμενους στο κτήμα  του  Αρχιεπίσκοπου της περιοχής . Μεγαλώνοντας όμως ο  Arthur  και αφού έμαθε την τέχνη της ζυθοποιίας από τον πατέρα του  αποφάσισε να ανοίξει  την δική  του μικρή επιχείρηση   στη πόλη  του Leixlip. Ο Arthur Guinness ανήσυχο πνεύμα αποφασίζει το  1759 να επεκτείνει την  επιχείρηση του  και  στα 34 του μετακομίζει  στο Δουβλίνο και  αγοράζει μια εγκαταλελειμμένη  ζυθοποιία  στην πύλη του Αγίου Ιακώβου εκεί όπου μέχρι σήμερα βρίσκονται η εγκαταστάσεις της πιο διάσημης μαύρης μπύρας στον κόσμο . Στο Δουβλίνο  θα παντρευτεί την  Olivia Whitmore , με την οποία θα αποκτήσει  21 παιδιά !!!!! Παρά το σκληρό ανταγωνισμό  που επικρατούσε στις αρχές του 18ου αιώνα  από τις  εισαγόμενες  αγγλικές  μπύρες κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να κερδίσει  την εμπιστοσύνη  του   ιρλανδικού  λαού  με την γεύση της  εξαιρετικά καλοψημένης  και καλοκαβουρδισμένης   μαύρης  μπύρας  του , και έτσι  η Πύλη του Αγίου Ιακώβου να γίνει σήμα κατατεθέν του Δουβλίνου .  Μέσα στα επόμενα χρόνια θα αυξηθούν οι εξαγωγές  της μπίρας  Guinness στην Αγγλία και  από οικογενειακή επιχείρηση που υπήρξε θα καταφέρει να γίνει μια από τις  μεγαλύτερες  ζυθοποιίες της Ευρώπης .  Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, οι πωλήσεις της Guinness  Stout ήταν πάνω από 1,2 εκατ. βαρέλια τον χρόνο ενώ σήμερα   παρασκευάζεται σε περισσότερες από 40 χώρες, και πωλείται σε περισσότερες από 150 . Όσο για την ετικέτα της  που εμφανίζει την άρπα O'Neill ,  συμβολίζει τη κελτική  μουσική  που άκουγαν  στα  κάστρα  οι  αρχαίοι  Ιρλανδοί .

Tips :  Θα σας αποζημιώσει η επίσκεψη σας στο  εργοστάσιο  της  μπύρας Guinness , δεν υπάρχει βέβαια κάποιος ξεναγός αλλά ακολουθώντας τα βέλη κατεύθυνσης  θα οδηγηθείτε εύκολα  στην έκθεση  με  τα εκθέματα . Στη συνέχεια θα κατευθυνθείτε στο τελευταίο όροφο της ζυθοποιίας  όπου βρίσκεται  το  Gravity bar για  να εξαργυρώσετε το κουπόνι που σας έχουν δώσει με τα εισιτήρια εισόδου  με μια παγωμένη Guinness  και με θέα όλο το Δουβλίνο στα πόδια σας !!!  Στην έξοδο  θα  πρέπει να περάσετε από το  gift shop  για να προμηθευτείτε τα αναμνηστικά σας  που θα βρείτε πολύ φθηνότερα  από ότι στη πόλη του Δουβλίνου .